Sunday, August 19, 2012

Είδα τη μάνα μου στην παραλία



Ξεχώριζε σε ολόκληρη παραλία, όχι μόνο για το μαύρο χρώμα της, που κανένα μαύρισμα δεν το συναγωνιζόταν, αλλά γιατί μπήκε στη θάλασσα ντυμένη, με καλυμμένο το κεφάλι, κρατώντας προσεκτικά ένα μικρό κοριτσάκι. Πολύ μικρή και η ίδια, περιστοιχισμένη από ανέμελα αγόρια και κορίτσια της ηλικίας της που χαίρονταν τη θάλασσα με φωνές και γέλια, κολυμπάει λίγο με την προσοχή της συνεχώς στραμμένη στο παιδί. Μια μικρομάνα στο ρόλο της νταντάς, ένα παιδί που μεγαλώνει ένα άλλο παιδί.
Ένα παιδί με μια ζωντανή κούκλα για παιχνίδι.

Το σκούρο προσωπάκι, η γλύκα της μορφής, το αδύνατο κορμάκι, το λίγο μελαγχολικό χαμόγελο...τα είχα ξαναδεί. Σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του '50, μια υπηρετριούλα μελαχρινή, ένα  κοριτσάκι φερμένο από το νησί του στην Αθήνα, πριν τελειώσει το δημοτικό σχολείο, φροντίζει με την ίδια προσοχή ένα παιδί, παίζει μαζί του, μεγαλώνει μαζί του:
"Μια μέρα κλείσαμε τη γάτα στην κουζίνα και την κυνηγούσαμε. Το τι ζημιές έκανε. Η Μάρια δεν είπε τίποτα στη μαμά της, ευτυχώς."

Πόσο αταίριαστο να έμοιαζε άραγε το μελαχρινάκι εκείνο στο αστικό περιβάλλον της Αθήνας του '50. Ίσως να ζήλευε  την ξενοιασιά των συνομηλίκων της στο πάρκο που έβγαζε βόλτα το μωρό. Και γι'αυτό να  έκρυβε στη σκάλα την ποδιά της υπηρέτριας μόλις έβγαινε από το σπίτι.
Μπορεί όμως και να μην ήταν αταίριαστη.

Μπορεί να έγινε κάποτε κι αυτή μια ξεχωριστή παρουσία μέσα στο πλήθος για έναν ανυποψίαστο παρατηρητή.

No comments:

Cyber Sex

  Όταν πρωτομπήκε στο ίντερνετ, εκεί στα μισά της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, σκέφτηκε ότι είχε μια ωραία ευκαιρία να βελτι...