Καλές γιορτές!

Ο ανεμόμυλος αποφάσισε φέτος να αρχίσει νωρίς τις διακοπές του, γιατί η μυλωνού χρειάζεται λίγη αποχή από το διαδίκτυο, για να επιδοθεί απερίσπαστη σε πιο παραδοσιακές ενασχολήσεις.
Θα τα ξαναπούμε του χρόνου και μέχρι τότε εύχομαι σε όλους τους φίλους και αναγνώστες μου καλές γιορτές.
Αφιερωμένο σε όλους το παρακάτω απόσπασμα από τα παραδοσιακά κάλαντα του Κορθίου Άνδρου, τον "Άη Βασίλη", όπως τον λέμε, και ιδιαίτερα στον αγαπημένο μου ποδηλάτη, που γιορτάζει πολλαπλώς μέσα σ' αυτές τις γιορτές, με την ευχή να είναι πάντα γερός και ευτυχισμένος και να δίνει πάντα έτσι απλόχερα αγάπη, φροντίδα και ζεστασιά στους γύρω του.



"Εσέ σου πρέπει αφέντη μας
και μπέη και λεβέντη μας
καρέκλα καρυδένια
για ν' ακουμπάς τη μέση σου
τη μαργαριταρένια
και πάλι ξαναπρέπει σου
καριόλα να κοιμάσαι
βελούδο να σκεπάζεσαι
να μην κρυολογάσαι
και πάλι ξαναπρέπει σου
καράβια ν' αρματώνεις
και τα σχοινιά των καραβιών
να τα μαλαματώνεις.
Την πρύμνη όλο μάλαμα
την πλώρη όλο ασήμι
και μες στη μεσ' του καραβιού
να'ναι Άγιος Βασίλης
άξιος δικαιοσύνης.

Εσέ σου πρέπει αφέντη μας
και μπέη και λεβέντη μας
φλουριά να δρυμονίζεις*
και τ' αποδρυμονίδια σου
εμάς να μας τα δίνεις."

* Οι φίλοι ομότεχνοι ας μου δώσουν καμιά ιδέα για το πώς γράφεται και από πού άραγε προέρχεται το ρήμα αυτό με την έννοια κοσκινίζω -και δρυμόνι= κόσκινο με μεγάλες τρύπες- που το γνωρίζω μόνο από προφορική παράδοση.

epeidh m to zhthsate tha thn bgalw

Απόψε δεν θα μιλήσω για τον Αλέξη και την επέτειο. Ο Αλέξης δεν είναι συμβολικό πρόσωπο για να έχει επέτειο. Κανένα νεκρό παιδί δεν μπορεί να είναι σύμβολο για τίποτα. Σύμβολο είναι το δευτερεύον και επιμέρους που αντιπροσωπεύει το πρωτεύον και καθολικό, και ένα νεκρό παιδί δεν είναι ούτε δευτερεύον ούτε επιμέρους, είναι όλος ο κόσμος για τους γονείς του, για τα αδέλφια του, τους παππούδες του, τους φίλους του.
Και μόνο που στο όνομά του εκτονώνουν τα ιδεολογικά ή πολιτικά τους απωθημένα κάποιοι είναι ανατριχιαστικό. Και μόνο που κάποιοι ψάχνουν για δικαίωση μέσα σε τάφους παιδιών είναι ακόμη πιο ανατριχιαστικό.
Θέλω να μιλήσω μόνο για το Γ-Λ, τον περυσινό μαθητή μου, που έβγαλε από το facebook εκείνη τη φωτογραφία με την κουκούλα "epeidh m to zhthsate tha thn bgalw" και μου ευχήθηκε να πάει καλά αυτή η χρονιά για μένα.
Δεν υπάρχει τρόπος, Γ, να πάει καλά οποιαδήποτε χρονιά για μένα, για μας τους δασκάλους σας, παρά μόνο αν ξέρουμε ότι εσείς είστε γεροί και δυνατοί. Μόνο τότε θα έχουμε κι εμείς δύναμη να αγωνιζόμαστε για σας, μαζί με σας, για ένα καλύτερο σχολείο, για μια πιο δίκαιη κοινωνία.
Ξέρω πως έχεις/ έχετε χίλια δίκια να είστε θυμωμένοι για όλα αυτά που σας στερούν τη μόρφωση, την ελπίδα, τη χαρά, για μας που δεν κάναμε ό,τι μπορούσαμε, για να μη συμβεί αυτό. Μη μας τιμωρείτε όμως εκθέτοντας αλόγιστα τα νιάτα σας στην απελπισία της τυφλής βίας, δεν έλυσε ποτέ αυτή και ούτε θα λύσει κανένα πρόβλημα στην ανθρώπινη ιστορία. Αυτό που γίνεται ειρηνικά, με διάλογο, με αντίλογο, με μόχθο και επιμονή, με φαντασία και αγάπη είναι που προχωράει λίγο πιο μπροστά την κοινωνία κι εμάς τους ίδιους.
Σε σένα και στους υπόλοιπους της παρέας σου, που πέρυσι περάσαμε τόσο όμορφα μαζί (ακόμα κι όταν παρακολουθούσατε σε επανάληψη το ίδιο μάθημα αδιαμαρτύρητα) αφιερωμένο το τραγούδι που μιλάει για το δικό μου όνειρο που μοιάζει πολύ με το δικό σας.