Μικρός Αποχαιρετισμός

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πούμε αντίο...
Δεν γίνεται να είσαι πια στη ζωή μου. Το πηγαινέλα σου, οι αφροί σου, οι αλλαγές σου, α δεν μου κάνουν καλό!
Θέλω...σταθερό έδαφος...γήινο. Να μη μου θυμίζει χαμένους παραδείσους, την αρχή της ζωής, την ευτυχία του νερού και της αιώρησης...
Κι όχι κάθε φορά που βρίσκω τα δύσκολα να με προκαλείς να βυθιστώ μέσα σου και να φύγω.
Κάποτε πρέπει να μείνω κι εγώ...
Καλή αντάμωση, θάλασσά μου...
Μου λείπεις ήδη...

Για την "απόσυρση" της ιστορίας.

Κάπως έτσι... Πολύς θόρυβος για το αν πρέπει να αποσυρθεί ένα σχολικό βιβλίο. Για πολλούς απαράδεκτος παρεμβατισμός συντηρητικών κύκλων στη γνώση.
Από πότε η εκπαίδευση είναι το περιβόλι της άκρατης ελευθερίας της γνώσης; Από πότε ένα λογοκριμένο βιβλίο από την ίδια τη συγγραφέα του, πριν της το επιβάλλουν οι άλλοι, είναι δείγμα αυτής της ελευθερίας; Το αυτονόητο ότι δεν υπάρχει πχ επίσημα Κρυφό Σχολειό, μπορείς να το δεις σε όλα τα αντίστοιχα σχολικά βιβλία κι ας μη δηλώνεται ρητά. Αφού γίνεται διεξοδική αναφορά στην παιδεία επί τουρκοκρατίας και πουθενά δεν αναφέρεται. Επίσης ο ρόλος της Εκκλησίας δίνεται στις σωστές του διαστάσεις, χωρίς ακρότητες και τυμπανοκρουσίες. Πώς να αγνοήσεις πχ πως ένας Πατριάρχης (Κύριλλος Λούκαρις) τράβηξε τα μύρια όσα επειδή του έκατσε να ιδρύσει τυπογραφείο μέσα στο Πατριαρχείο και να βγάζει βιβλία;
Είναι ελευθερία να επιβάλλεται στα παιδιά μας μια ιστορία αποστειρωμένη, λογοκριμένη, λειασμένη σε όσα "ενοχλούν" την κακώς εννοούμενη συμφιλίωση των λαών; Από πότε η συμφιλίωση των λαών γίνεται με το να ξεχνάμε κι όχι με το να θυμόμαστε και να προχωράμε μπροστά;
Γιατί θα πρέπει να ταυτίζεται ο προοδευτισμός με τη λογοκριμένη ιστορία και ο συντηρητισμός με τη μη αποδοχή της; Τι έγινε εκείνο το ρητό "όποιος δεν ξέρει την ιστορία του, θα αναγκαστεί να την ξαναζήσει";
Μήπως στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο πλανήτη μας οι λαοί προορίζονται όχι μόνο να μην έχουν ιστορία, αλλά και να μην έχουν ζωή;