Σήμερα, μια συζήτηση σε αντικριστά τραπεζάκια με συγχωριανό συνταξιούχο καπετάνιο, έφερε στο φως μια άγνωστη ιστορία με πρωταγωνιστή τον πατέρα μου, Δημήτρη Σκόρδο.
Είναι μια από τις πολλές που ποτέ δεν μας έλεγε ο ίδιος. Μόνο από άλλους τις ακούγαμε ή μας τις έλεγε άκρες μέσες, αφού τον σταυρώναμε στις ερωτήσεις.
Στην περίοδο της Χούντας, σε ένα από τα διαβόητα δημοψηφίσματα, ο πατέρας μου ταξίδευε. Ψήφιζαν τότε και οι ναυτικοί και όταν άνοιξε η κάλπη του βαποριού, βρέθηκε μόνο ένα ΟΧΙ. Αυτό ήταν φυσικά απαράδεκτο για την αρραγή "εθνική ομοψυχία" του γύψου και ο καπετάνιος (Μαστραντώνης από το Μπατσί) έπρεπε να βρει τον "ένοχο". Τότε, ο πρόθυμος ρουφιάνος του βαποριού πήγε και του κάρφωσε τον πατέρα μου που ως αριστερός ήταν ο συνήθης ύποπτος. Τον χαρακτήρισε μάλιστα και ως επικίνδυνο στοιχείο. Ο καπετάνιος, ένας καλός και έντιμος άνθρωπος, συμπαθούσε πολύ τον μπάρμπα Μήτσο και δεν ήθελε να του κάνει κακό, αν και ήταν ο ίδιος συντηρητικών απόψεων. Τον κάλεσε στην καμπίνα του και τον παρακάλεσε να αλλάξει την ψήφο του, αφού είχε σκοπό να επαναλάβει τη διαδικασία των εκλογών, γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να μην τον καταγγείλει όπως ήταν υποχρεωμένος. Έλεγε μετά από χρόνια στον συνομιλητή μου:" Του είπα μπράβο που υποστήριζε τις ιδέες του, αλλά του ζήτησα ως προσωπική χάρη να ψηφίσει αλλιώς για να μην με βάλει σε μπελάδες. Και το έκανε!"
(Τον ρουφιάνο φυσικά δεν μου τον είπε, είναι κι αυτός συχωρεμένος όπως ο πατέρας μου.)
Ευχαριστώ πολύ καπτα- Πέτρο Μανέτα (Καμαρά) για αυτή την ιστορία-κεράκι στη μνήμη του πατέρα μου,
Είναι μια από τις πολλές που ποτέ δεν μας έλεγε ο ίδιος. Μόνο από άλλους τις ακούγαμε ή μας τις έλεγε άκρες μέσες, αφού τον σταυρώναμε στις ερωτήσεις.
Στην περίοδο της Χούντας, σε ένα από τα διαβόητα δημοψηφίσματα, ο πατέρας μου ταξίδευε. Ψήφιζαν τότε και οι ναυτικοί και όταν άνοιξε η κάλπη του βαποριού, βρέθηκε μόνο ένα ΟΧΙ. Αυτό ήταν φυσικά απαράδεκτο για την αρραγή "εθνική ομοψυχία" του γύψου και ο καπετάνιος (Μαστραντώνης από το Μπατσί) έπρεπε να βρει τον "ένοχο". Τότε, ο πρόθυμος ρουφιάνος του βαποριού πήγε και του κάρφωσε τον πατέρα μου που ως αριστερός ήταν ο συνήθης ύποπτος. Τον χαρακτήρισε μάλιστα και ως επικίνδυνο στοιχείο. Ο καπετάνιος, ένας καλός και έντιμος άνθρωπος, συμπαθούσε πολύ τον μπάρμπα Μήτσο και δεν ήθελε να του κάνει κακό, αν και ήταν ο ίδιος συντηρητικών απόψεων. Τον κάλεσε στην καμπίνα του και τον παρακάλεσε να αλλάξει την ψήφο του, αφού είχε σκοπό να επαναλάβει τη διαδικασία των εκλογών, γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να μην τον καταγγείλει όπως ήταν υποχρεωμένος. Έλεγε μετά από χρόνια στον συνομιλητή μου:" Του είπα μπράβο που υποστήριζε τις ιδέες του, αλλά του ζήτησα ως προσωπική χάρη να ψηφίσει αλλιώς για να μην με βάλει σε μπελάδες. Και το έκανε!"
(Τον ρουφιάνο φυσικά δεν μου τον είπε, είναι κι αυτός συχωρεμένος όπως ο πατέρας μου.)
Ευχαριστώ πολύ καπτα- Πέτρο Μανέτα (Καμαρά) για αυτή την ιστορία-κεράκι στη μνήμη του πατέρα μου,
