ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΑΣ

Μπήκαμε ήδη στην τροχιά των γιορτινών ημερών.
Τα Χριστούγεννα έτσι όπως έχει καθιερωθεί να γιορτάζονται στον Δυτικό χριστιανικό κόσμο είναι πια μια γιορτή της κατανάλωσης και τίποτε περισσότερο.
Τα σύγχρονα "κοριτσάκια με τα σπίρτα", οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι χαμηλόμισθοι όλο και πληθαίνουν, ο πλούτος όλο και σε λιγότερους καταλήγει κι όμως όλοι αναμασάμε τα ίδια στερεότυπα, δώρα, ατέλειωτα κουτιά με πολύχρωμες κορδέλες, δέντρα, στολίδια, λουκούλεια δείπνα. Οι παλιότερες κοινωνίες είχαν λιγότερες ενοχές, γιατί πίστευαν ότι οι φτωχοί "φταίνε" για τη φτώχεια τους, είτε γενετικά, είτε κοινωνικά. Εμείς που πια οδυνηρά καταρρίψαμε το μύθο, γιατί εξακολουθούμε να μην ντρεπόμαστε για την πολυτέλεια και την απληστία μας;
Γιατί οι πιο ευαισθητοποιημένοι πολιτικά και κοινωνικά δεν αντιστεκόμαστε; Γιατί δεν προωθούμε έναν ουσιαστικότερο και λιτότερο εορτασμό; Πιο κοντά στους ανθρώπους, με λιγότερα πράγματα;
Δεν αρκεί να καταγγέλλουμε τις αυξήσεις στα εορταστικά είδη, αξιότιμοι κύριοι εκλεκτοί του λαού και πνευματικοί ταγοί μας, κάπου αλλού είναι το νόημα!

Τηλεοπτικοί Ψυχολόγοι

Αναρωτιέμαι κάθε φορά που τους ακούω στις πάσης φύσεως εκπομπές, γιατί εκτίθενται τόσο;
Πάνω που η ελληνική κοινωνία σπάει το ταμπού της προσφυγής στους ειδικούς των ψυχολογικών προβλημάτων και αρχίζει να συζητείται η αναγκαιότητά της παρουσίας τους στα σχολεία, έρχονται αυτοί οι "τηλεοπτικοί ψυχολόγοι" και μας γυρίζουν σε εκείνη την εποχή της γραφικότητας και της απαξίωσης για το επάγγελμά τους.
Δίνουν διαγνώσεις και συμβουλές στα όρθια, εκφράζουν υποκειμενικές απόψεις δίκην αξιωμάτων, νομιμοποιούν με την παρουσία τους κανιβαλικές διαθέσεις προς ανθρώπους με ευαίσθητο ή και νοσούντα ψυχισμό και κανείς, μα κανείς δεν εγγυάται μια στοιχειώδη επαγγελματική δεοντολογία. Οι δημοσιογράφοι, οι δικηγόροι, οι γιατροί, έχουν από κάπου έναν έλεγχο (επαγγελματικές ενώσεις, ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο), όταν παραβιάζουν κάποια όρια, οι ψυχολόγοι γιατί θεωρούνται υπεράνω υποψίας;
Δεν θα έπρεπε οι επιστημονικές τους ενώσεις να προστατεύσουν στοιχειωδώς την αξιοπιστία του κλάδου και την ψυχική υγεία όλων μας;

Προσπαθώντας να μάθω να δημοσιεύω εικόνες, μια ανθισμένη αμυγδαλιά από τον κήπο μου...

Τα παλιά κιτάπια

Tα Καλλιστεία
Πάνε εκείνες οι εποχές που οι φεμινιστικές οργανώσεις καταδίκαζαν τον «εξευτελιστικό για τη γυναικεία αξιοπρέπεια» θεσμό των καλλιστείων και οι πιο θερμοκέφαλες στήνονταν με πλακάτ έξω από το χώρο που γίνονταν.Λίγο πολύ πια αποδεχτήκαμε την παντοδυναμία της ομορφιάς και συμφιλιωθήκαμε με την αξία της ως θέαμα και ως εμπορικό προϊόν.Οι όποιες ισχνές αντιρρήσεις αφορούν πιο πολύ την αισθητική της διοργάνωσης και οι πιο πολλοί σοβαροί αναλυτές των κοινωνικών φαινομένων ουδόλως ασχολούνται πια.Εμείς οι πολλοί δεν το πολυψάχνουμε, χαζεύουμε τις όμορφες κοπέλες πιο επικριτικά οι γυναίκες πιο…θαυμαστικά οι άνδρες, κάνουμε προβλέψεις, χαβαλέ και το απολαμβάνουμε το πράγμα, όσο να πεις.Ποιοι είναι άραγε οι…αντιρρησίες συνειδήσεως;Ποιοι δεν μασάνε;Ξέρετε υπάρχουν…Είναι κάτι πανέμορφες κοπέλες, που κυκλοφορούν γύρω μας σ’αυτή την πόλη, συχνά πολύ πιο όμορφες από πολλές… εστεμμένες και ούτε τους περνάει καθόλου από το μυαλό να ποντάρουν έτσι στα φυσικά τους κάλλη.Συχνά δε, αγωνίζονται να προβάλλουν τα λιγότερο φανερά τους προσόντα και δεν τα καταφέρνουν πάντα να γίνουν πειστικές σ’αυτό.Θα ήθελα πολύ να μη μετανιώσουν ποτέ γι’αυτό κι ας βλέπω κι εγώ τα καλλιστεία.
posted by Gyristroula @ 7:07 AM 3 comments
Wednesday, April 13, 2005

Το Όνομα
Δεν το λένε ρητά.
Οι περισσότεροι το αφήνουν να εννοηθεί. Μα τι χίμαιρες είναι αυτές τώρα; Μακεδονία ήταν εδώ και 60 τόσα χρόνια, ας προσγειωθούμε επιτέλους που προσπαθούμε να καβαλήσουμε το Βουκεφάλα και να φτάσουμε στα πέρατα με τη μεγαλομανία μας.
Μας κλείνουν το μάτι...τς τς τς κι αυτοί οιεθνικιστές...ο Σαμαράς, ο Παπαθεμελής, καθόλου στη μόδα τελευταία καθόλου...
Δεν εξετάζω την ουσία, ούτε θεωρώ πως μπορούμε να επιβάλουμε εμείς σε έναν λαό το όνομά του, πλαστό, ψευδεπίγραφο, ανιστόρητο, αυτό του δώσανε, μ'αυτό μεγάλωσε.
Είναι αυτή η εύκολη αλλαγή σημαίας, ιδεολογικού στρατοπέδου, των πνευματικών ανθρώπων αυτής της χώρας. Αυτοί που έχουν το βήμα και τις δυνατότητες να καθοδηγήσουν, να δώσουν έστω μια κατεύθυνση σε μας τους χαμένους σ'αυτήν τη μπερδεμένη εποχή, μοιάζουν οι ίδιοι να παραπαίουν περισσότερο.
Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια μέχρι ειδικό μάθημα στα σχολεία γίνονταν για το Μακεδονικό. Ας τολμήσει ένας άνθρωπος να βγάλει έστω μια φορά από τα αρχεία τους λόγους εκείνους τους πύρινους και να τους αντιδιαστείλει με τις σημερινές γαργάρες των ιδίων.
Πριν και Μετά.
Τι δηλαδή, πιο πολλά ξέρουν οι διαφημιστές ινστιντούτων αδυνατίσματος;
posted by Gyristroula @ 9:06 AM 0 comments
Monday, April 04, 2005

KΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ
Είδα μια ταινία.Είχε υπόθεση την εγκατάλειψη κάποιων παιδιών σε μια μεγαλούπολη.Στην πραγματικότητα ήταν με υπόθεση την μετατροπή των παιδιών σε "γονείς" μιας ανεύθυνης κοινωνίας ενηλίκων. Μπορούν αλήθεια να μας "μεγαλώσουν" τα παιδιά; Μπορούν να μας μάθουν πώς να μοιραζόμαστε το ελάχιστο, για να χορτάσουμε την πείνα μας.Πώς να χορταίνουμε την ψυχή μας ακουμπώντας στους άλλους, βοηθώντας τους άλλους.Πώς να ξοδέψουμε το λιγοστό μας νεράκι, για ν'αναστήσουμε λουλούδια.Πώς να παίξουμε και να χορτάσουμε με ό, τι πετάνε οι άλλοι.Πώς να συλλέξουμε κάθε σπειρί αγάπης που βρίσκεται στο δρόμο μας.Πώς να θρηνήσουμε το θάνατο, χωρίς να γυρίσουμε την πλάτη στη ζωή. Πώς να μη γεμίσουμε την ψυχή μας με μίσος γι'αυτούς, τους "μεγάλους" που μας έβλαψαν."Παιδιά" ήταν δεν ήξεραν.
posted by Gyristroula @ 4:54 AM 0 comments
Saturday, April 02, 2005

Διάφορα μικρά και μεγάλα
Το κέντημα
Περνάω κάθε μέρα έξω από ένα μικρό μαγαζάκι με κεντήματα.Εκείνα τα παμπάλαια σταμπωτά που βρίσκαμε στα σαλόνια αισθητικής του '60. Κλωστές, νήματα, βελόνες, διακοσμητικά απαρχαιωμένα, σχεδόν αρχαιολογικής αξίας.Η ιδιοκτήτρια, ηλικιωμένη, γλυκύτατη, περιποιημένη πάντα.Ποτέ δεν έτυχε να δω κάποιον να ψωνίζει.Υπάρχουν πια στην Αθήνα άνθρωποι που κεντάνε ή πλέκουν; Αυτή η απορία θα με στοιχειώσει.Μέσα σ'αυτόν τον τρελό ρυθμό που μας πηγαίνει η ζωή, υπάρχουν γυναίκες που κεντάνε όπως οι κοπέλες του χωριού παλιά;Τελικά πρέπει να υπάρχουν, αφού συντηρούν τέτοιες μικρές οάσεις.Μπήκα μέσα.Με τύλιξε ένα άρωμα ξεχασμένο, μα πολύ οικείο.Παραλίγο να πω θέλω κλωστές κεντήματος.Θυμήθηκα πως έχω ξεχάσει να κεντάω, αν έμαθα και ποτέ.Μου δίνετε βελόνες και καρφίτσες παρακαλώ;
To γράμμα
Όταν τα πράγματα φτάνουν σε αδιέξοδο... Όταν μπαίνεις στο δωμάτιο μιας έφηβης και η υστερία σου σου γνέφει απ'όλες τις βομβαρδισμένες γωνιές... Μην πιάσεις τη σκούπα, ούτε το ξεσκονόπανο, ούτε...-κυρίως ούτε- τον σκουπιδοτενεκέ. Γράψε της ένα γράμμα. Αληθινό, δακρύβρεχτο, μελοδραματικό που να αποτυπώνει ακέραιο το σπαραγμό σου. Πες της για τα όνειρά σου που είναι γεμάτα καθαρά σεντόνια, τακτοποιημένα συρτάρια, ελεύθερα για χορό πατώματα. Πες της για το νόημα της ζωής, για τη θεωρία του χάους, για το ότι η ίδια η ζωή είναι μια μικρή ανυπακοή στο χαοτικό σύμπαν. Δεν θα σε καταλάβει πιθανόν... Θα παραξενευτεί στα όρια του "μπας και την έχω τρελάνει τη μάνα μου;" Και θα συμμαζέψει!

21
Δεν μπορώ να καταλάβω... Πώς μπορούν 21 άγγελοι να χωρέσουν σε μια ψυχρή αίθουσα δικαστηρίου. Πώς κουβαλιέται αυτός ο πόνος, αυτών των ανθρώπων, μιας ολόκληρης μικρής κοινωνίας, ενός μικρού σχολείου δυο χρόνια τώρα; Πώς πέρασαν τόσες εθνικές επέτειοι, τόσες αργίες, τόσα διαλείμματα, χωρίς 21 χαμόγελα. Είναι πολλά 21 χαμόγελα λιγότερα Πάρα πολλά...
posted by Gyristroula @ 4:37 AM 2 comments
Sunday, March 27, 2005

Παρελάσεις
Επιτέλους, βαρέθηκα να ακούω πύρινους λόγους υπέρ και κατά των παρελάσεων.Οι μισοί τις θεωρούν περίπου απόσταγμα εθνικής λεβεντιάς και μεγαλοσύνης κι οι άλλοι μισοί φασιστικό κατάλοιπο.Μια χαρά έθιμο είναι. Ούτε τον πατριωτισμό μας αναδεικνύει, ούτε μας κάνει λιγότερο ευρωπαίους και δημοκράτες.Ας το χαιρόμαστε κάθε χρόνο στη λιακάδα, χωρίς ενοχές.Με τα πιτσιρίκια να καμαρώνουν, τις κοπελάρες μας να καίνε καρδιές, τους νεαρούς να συναγωνίζονται σε ευφάνταστες κομμώσεις.Μέχρι περήφανα γηρατειά έχει.Υπάρχει τίποτε πιο όμορφο από εκείνους τους ωραίους άνδρες και γυναίκες, που ανήκουν στην τελευταία γενιά που πολέμησε, όταν περνάνε με έναν αέρα δεκαοχτάχρονου σε διαδήλωση;Και μετά να πηγαίνουμε για παγωτό στα έξω τραπεζάκια...
posted by Gyristroula @ 11:45 PM 1 comments
About Me
Name:Gyristroula
Location:Athens, Greece
...
View my complete profile
Links
Google News
Edit-Me
Edit-Me
Previous Posts
Tα Καλλιστεία
Το Όνομα
KΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ
Διάφορα μικρά και μεγάλα
Παρελάσεις
Archives
March 2005
April 2005

Επάνοδος

Σε όλους τους συγκινημένους αναγνώστες αναγγέλλω την πανηγυρική μου επιστροφή.Μετά από δύο χρόνια σιωπής και περισυλλογής και επειδή ακόμα κι ο Βενιζέλος έγινε e, (είχα ξεχάσει και τον κωδικό μου γι' αυτό μεταλλάχθηκα σε anemomylos2), να'μαι πάλι εδώ!